Laura de Grave: “Ik proef het liefst met mijn handen”

‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.’ Het motto van Pipi Langkous is Laura op het lijf geschreven. “Het is van toepassing op alles wat ik doe. Dat begon een jaar of tien geleden, toen ik bij een uitgeverij werkte. De muren kwamen daar op me af. Ik wilde voor mezelf beginnen, zocht vrijheid. Dus liep ik bij restaurants binnen en vroeg of ik een dagje mocht meewerken. Daar maakte ik verhalen over. Dat was het begin van mijn schrijfcarrière. Op een gegeven moment belde een uitgever of ik een kookboek wilde maken. Dat had ik nog nooit gedaan, maar ik dacht dat ik het wel kon. Ik ben op m’n fiets gesprongen en heb het Amsterdam Kookboek geschreven. Met verhalen over eten in Amsterdam. Atheneum Boekhandel had een hele etalage ingericht met mijn boek. In elke Amsterdamse boekhandel lag het op stapels. Dat was supercool. Daarna maakte ik het Nederland Kookboek. Op m’n elektrische motor reed ik kriskras door Nederland. Op zoek naar verhalen over eten.” Waar let je op als je kaas koopt? “Op smaak natuurlijk. Het liefste koop ik kaas direct bij de boer. Als ik langs de weg ergens ‘verse kaas’ en ’rauwe melk’ zie staan, dan stop ik en neem ik wat mee.” Je zat in de jury van de prominentenkeuring bij de Cum Laude verkiezingen. Waar let je op? “In eerste instantie kij k ik naar de kleur, hoe de kaas eruitziet. Dan ruik ik altij d. Of een kaas goed ruikt. En dan… ik proef het liefst met mij n handen. Ik kijk ook echt wat de structuur is, hoe de kaas aanvoelt. Daarna pas stop ik het in mij n mond. Het gaat dan echt om smaak, om mondgevoel, structuur. En hoelang de smaak in je mond blijft hangen. Ik kan echt heel blij worden van lekker eten. Je kan me er voor wakker maken. Bij voorbeeld voor een heerlijk boerderij-ijsje van verse melk.”