Mopperen heeft zin

Felix Wilbrink; Voormalig Culinair Journalist bij De Telegraaf

Afgelopen tijd mocht ik kaaswinkels in het hele land bezoeken. Voor de Nationale Competities 2022 in de categorie Nederlands Beste Kaasspeciaalzaak 2022. De wedstrijd gaat uiteindelij k tussen vijf winkels die al door een uiterst strenge jury zijn gekozen om aan de finale mee te doen. Er hangen trotse bordjes in die winkels. En terecht. Als je zo’n bordje hebt, ben je al een winnaar. En als je in de buurt van zo’n winkel woont, ben je ook winnaar, en verkoop je kaas aan zo’n winkel dan ben je ook winnaar. Snap je dat ik ook trots ben wanneer ik bij zo’n winkelier aankom en die mensen al naar me uitkijken. Hun zaak helemaal op orde, vaak toch nog even met de stofkam door de voorraad gegaan. Die spanning in hun ogen. Jaren en jaren werken ze om die titel maar te halen. Beste Kaasspeciaalzaak!!! Er zijn traditionele winkels, er zij n winkels met een gigantische voorraad aan kaas, er zij n winkels met voor iedere kaasgroep een aparte kamer, maar wat er het meeste in die winkels te vinden is, is liefde voor de kaas. Er zijn bier- en wijnpaleizen, maar lyrisch worden ze over een stukje boerenkaas. Of een extra mooi gerijpte witschimmel. Er zijn winkels waar de zonen die elkaar vroeger het huis uitvochten, nu samen staan te stralen. Of ik nog even dat speciale stukje Alpenkaas wil proeven? Hun ouders waren al fanatiek, maar het is er bij de volgende generatie echt niet minder op geworden. Niets zo mooi als door ons prachtige vaderland rijden. Van kaaswinkel naar kaaswinkel. Want naast de finalisten heb je echt nog flink wat kaaswinkels, die of niet meedoen, of het net niet zij n geworden. Maar die met net zoveel liefde jouw stukje extra geaffineerde kaas hebben liggen. In de afgelopen jaren heb ik regelmatig tegen de kaaswinkeliers gemopperd omdat ze jullie niet konden vinden. Wat is dat voor onzin dat je je klanten niet naar de dichtstbijzijnde kaasmaker kan doorsturen. Weet je wat geweldig is: alle winkeliers wisten nu maar al te goed hun dichtstbijzijnde kaasmaker te vinden. Dat mopperen heeft dus zin. Er zij n natuurlijk hier en daar moeilijkheden. De levering loopt niet altij d even goed, alles handig in één bus, ja, ja, dat is gemakkelijker, maar langzaam zie je de ‘eigen’ streekkaas in de kaaswinkels verschijnen. Een winkelier had zelfs drie adressen waar ze zelf kaas ging halen. Maar nu de gewetensvraag, wie van de kaasmakers heeft plannen voor een open dag voor de lokale handel? Gewoon een beetje op internet zoeken, en dan kij ken waar de kaaswinkels zitt en. En allemaal uitnodigen en je verhaal vertellen. Je keuzes uitleggen. Waarom heb je dat vee, en niet dit vee, wat geef je ze te eten, hoe laat melk je en waarom. Wanneer maak je kaas en wat vind je zelf je lekkerste kaas? Over vrij wel alle buitenlandse kaas krijg ik in de kaaswinkel prachtige verhalen. Over Nederlandse kaas hoor ik dat het een lekker stukje is. Dat kan beter. Ga naar elkaars verhalen luisteren. Kruip over het land, snuffel aan het gras, zo bouw je net zo’n kennis van Nederlandse kaas op als van buitenlandse kaas. Nog wat? Ja, mevrouw Wilbrink. Die hoofdschuddend onze kaasdoos bekeek. Want in al die winkels natuurlijk een paar stukken gekocht. “Kaas, kaas,” zegt ze dan en klopt me hoofdschuddend op de buik. Heerlijk!