Jullie hebben het in eigen hand

Felix Wilbrink
Voormalig culinair journalist bij de Telegraaf

Vorige keer eindigde ik mijn column met de suggestie dat boerenkaasmakers eens moeten overwegen om met eigen kaaswagens de markt op de gaan. Markten zat en een beetje concurrentie daar kan geen kwaad. En mocht je nu denken dat dat maar een slag in de lucht is: ik hoorde een hartverscheurend verhaal van een van de boerenkaasmakers. Dat ging over een kaashandelaar. Die kwam zo één keer in het half jaar in een glanzende BMW het erf op rijden, opende de kofferbak, haalde er een halve kaas uit, wees dramatisch op een paar geringe foutjes en eiste streng nog meer korting. De verteller wist gewoon dat het komedie was. “Waarom gooi je zo iemand niet van je erf af?” vroeg ik en het lieve maar verbijsterende antwoord was: “Ik ken geen andere handelaren en mijn grootouders deden al met zijn grootouders zaken.” En nu een gewetensvraag voor de boerenkaasmakers onder de lezers. Kennen jullie andere kaashandelaren behalve de handelaar die al jaren op het erf komt? Komen jullie wel eens in een kaaswinkel, zien jullie wel eens hoeveel jullie kaas opbrengt? Proeven jullie je eigen kaas ook als die in pakhuizen is gerijpt? Zien jullie de reacties van het publiek? Boerenkaasmakers, erfdragers van het enige echte vaderlandse goud, erfgenamen van de echte Nederlandse smaak, erfgenamen van het Nederlands landschap, laat me iets aan jullie uitleggen: geen handelaar heeft het beste met jullie voor, een handelaar heeft altijd het beste met zichzelf voor. Met zichzelf en zijn bedrijf. Werkt die ook voor een groot bedrijf met aandeelhouders dan is de korting die jou wordt opgelegd het dividend dat naar de aandeelhouders gaat. Is dat erg, nee, helemaal niet. Dat soort kaasbedrijven doet goede zaken, verkoopt allerlei types kaas, en weet er een goede boterham aan te verdienen. Maar het gaat nu om de boerenkaas. Gingen jullie grootouders misschien met grootouders van jouw handelaar naar dezelfde kerk? Zaten ze in dezelfde vereniging, waren ze ook nog neven en nichten of zelfs dichterbij? Ja, dan zat er nog die liefde voor de echte boerenkaas ingebouwd. Maar hoe verder weg van elkaar, hoe groter de kans dat de band tussen jullie alleen nog financieel is. Eigenlijk kan je zeggen dat boerenkaas voor de meeste kaashandelaren gewoon een bij product is. Vandaar mij n oproep, ga samen. Ja, ja, ik weet het, kaasmakers die samengaan kan haast niet, maar ik probeer het toch, ga samen, gewoon in een ouderwetse coöperatie, en neem je eigen handelaren in dienst. Ga marktplaatsen veroveren, teken overal in, één product maar, maar wat voor product, de echte Nederlandse boerenkaas. Niet schimmig, niet lastig te benoemen, geen fantasienamen, iedere wagen rij dt enkel met kaas van boerenkaasmakers. De kaas wordt optimaal behandeld, gerijpt in jullie eigen pakhuizen. En dan het land in met wagens die op een uur afstand al herkenbaar zijn als transporteurs van Nederlands goud. Kan je voorstellen, dat zo’n BMW het erf opkomt en de jonge man eerst zij n pet afneemt en dan vriendelijk vraagt of hij heel misschien ook een beetje boerenkaas mag kopen, natuurlijk voor een eerlijke prijs? Het gekke is, jullie hebben het in eigen hand. Noem mij geen dromer, noem jezelf een dromer wanneer je je eigen zo prachtige product aan het hek afgeeft en dan geduldig gaat staan wachten of er nog wat voor je over is!