Innovatieve broers in Polsbroek

In Polsbroek, vlak bij Gouda, wordt Kaasboerderij Verweij gerund door de broers Cock, Pieter en Jaco. Hun ouders, vrouwen en kinderen spelen een belangrijke rol bij het meedenkwerk en de werkzaamheden en daarnaast is er een enthousiaste groep medewerkers waar het bedrijf niet zonder kan. Het motto van de ondernemende gebroeders Verweij? “Als iets op ons pad komt, pakken we het op.”

We spreken Cock, die verantwoordelijk is voor de algemene zaken en de 450 melkkoeien. Als hij over de boerderij spreekt, gaat hij ‘aan’ en hoor je enthousiasme in zijn stem. Hij is ook bescheiden. “Het succes van ons bedrijf? Ik zou het echt niet weten. We zijn wel figuren die openstaan voor nieuwe ideeën, snel enthousiast zijn en het dan gewoon gaan proberen. Dan staan we ineens weer een proefkaasje te maken met een nieuwe smaak.”

Vijftig kruidensoorten

Niet gek dus, dat ze bij Kaasboerderij Verweij vijftig soorten kruidenkaas maken. Cock: “We hebben zelfs een bananenkaas en momenteel ontwikkelen we in samenwerking met onze coöperatie een kaas met biersmaak. Het doel is om daar een eigen merk van te maken. Het is heel leuk om met zulke innovaties bezig te zijn en het houdt het dagelijkse werk interessant. Onze medewerkers beginnen ’s ochtends bijvoorbeeld met een naturel dertig kilo kaas, dat is nog steeds onze specialiteit. Daarna gaan ze verder met een rode pesto vijf kilo variant, waarna diverse kruidenkaasjes worden gemaakt. Veel afwisseling in het werk, dus.”

Partners

Cock laat zich graag adviseren en enthousiasmeren door partners. Zo wordt de productontwikkeling gedaan in samenspraak met een team die de productontwikkeling verzorgt bij de coöperatie waar Cock en zijn broers lid van zijn. “Onze coöperatie ‘De Producent’ in Gouda kent de markt beter dan wij en bepaalt in zekere zin wat wij maken.” Ook aan zijn monovergister is hij gekomen door te sparren met mensen uit zijn netwerk. “Het klonk interessant, omdat wij voor de kaasmakerij veel warmte nodig hebben. Een adviseur heeft een vrijblijvend plan van aanpak gemaakt, waar hij ons uiteindelijk mee overtuigde. De subsidie werd goedgekeurd en de vergister draait nu twee jaar.”

Monovergister

Bij monovergisting wordt de mest vergist zonder toevoegingen van co-producten. De stikstof en het kalium dat anders vrijkomt, wordt uit de mest gestript en omgezet naar een minerale stikstof. Het methaan wordt omgezet naar stroom. De vergister levert 75 kWh per uur als hij vol zit. Van een deel van de opgewekte stroom wordt de kaasmakerij verwarmd, de rest wordt teruggeleverd aan het net. Cock: “Wij kunnen 24/7 meten hoeveel onze koeien uitstoten en daar uiteindelijk ook op sturen. Dat laatste moeten wij nog in de vingers krijgen, maar ik zie kansen voor de toekomst. Als je kan aantonen dat je een minimale uitstoot produceert, sta je bovendien sterker in discussies met overheidsinstanties.”

Vakantie

De passie voor het vak en nieuwsgierigheid naar innovaties hebben Cock en zijn broers van hun ouders, zo zegt hij zelf. “Zij waren minstens zo ondernemend en denken op de achtergrond nog steeds met ons mee. Hun visie is ons veel waard. De liefde voor de boerderij hebben wij echt van hen meegekregen; dat werkte aanstekelijk. Ik zou niet anders meer willen, dan het leven op de boerderij. Alles heeft z’n charme. Als ik ’s ochtends de koeien melk, heb ik het naar mijn zin. Als ik het land aanhark, ook. En het ondernemen met elkaar vind ik mooi, daar krijg ik energie van.” Broer Pieter is tien jaar jonger dan Cock. Hij is de kaasmaker van de familie. Hun jongere broer Jaco was in eerste instantie niet geïnteresseerd in de boerderij en volgde een technische opleiding. In de avonduren werkte hij op de boerderij en uiteindelijk ging ook hij overstag; hij zorgt dat alle machines blijven draaien. Alle broers wonen binnen een straal van een paar honderd meter bij de boerderij vandaan en dat maakt dat het voor niemand een 24/7-bestaan hoeft te zijn. Cock: “Om de week ben ik op zaterdagmiddag vrij en op zondag werken we sowieso niet. En ik kan elk jaar met een gerust hart twee weken op vakantie gaan. Zonder mijn broers, maar ook zonder onze medewerkers had ik dat niet kunnen doen.”

Ieder in z’n kracht

Bij Kaasboerderij Verweij werkt tussen de zeven en tien fte. De broers leiden hen zelf op. “Ik vind het mooi om te zien dat de jongens en meiden die toen ze binnenkwamen niets van zuivel wisten, nu zelf kaas staan te maken en te keren. Nieuwe medewerkers komen eigenlijk altijd onverwacht – zonder dat we ernaar op zoek zijn – bij ons terecht. Een enkele keer hebben we een vacature op Facebook gezet.” Ze komen dikwijls uit een andere sector. Zo werkte een van de medewerkers als hovenier en in het metaal. Cock zet medewerkers in hun kracht. “De hovenier werkt nu drie dagen in de kaasopslag en de rest van de tijd houdt hij zijn tuin bij. Ik mag niet eens meer mijn eigen heg snoeien”, grapt Cock. “Maar dat is toch mooi? Dat je collega’s iets doen waar ze goed in zijn. Daar worden zij blij van en dat geeft mij weer energie.” Cock vertelt dat hij onlangs ‘per ongeluk’ weer een medewerker heeft aangenomen. “Ja, dat liep gewoon zo. Dat was een jongen die een jaar naar Canada was geweest. Toen ik hoorde dat hij weer terugkwam, heb ik gepolst of hij werk zocht. We hadden een leuk gesprek en nu werkt hij hier. Kansen moet je pakken, toch?”

Coachingsessie

Net als op iedere andere plek waar verschillende mensen met elkaar samenwerken, ontstaat er ook bij Verweij weleens wrijving binnen het team. “Ieder mens is uniek en heeft andere opvattingen, die zorgen voor verschillen in meningen en in handelen. Zo zijn mijn broers en ik gewend om elkaar te helpen als de ander hulp nodig heeft, maar sommige collega’s voelen zich juist verantwoordelijk voor hun eigen taak. In het werk zie je alleen het gevolg van de opvatting; wat iemand zegt of doet. Maar het werkt prettiger als je begrijpt waaróm iemand zegt wat hij zegt en doet wat hij doet. Daarom hebben we onlangs een sessie met een coach gehad, waarbij we werden ingedeeld naar kleur. Rode persoonlijkheden zijn bijvoorbeeld dominant en blauwe persoonlijkheden zijn analytisch. Ik weet niet of je veel leert van die kleuren, maar het was goed om een keer open en eerlijk met elkaar te praten over waarom de een zus reageert en de ander zo.”