‘Holländische Herbstkäse’

Felix Wilbrink – Culinair journalist bij De Telegraaf

Als culinair journalist krijg ik de mooiste uitnodigingen. Zo’n vijftien jaar terug, of ik eens met een groep journalisten en cafébazen een tripje naar de bierbrouwerij Warsteiner wilde maken. Dat was inclusief een grote rondleiding, een proeverij en een avond en nacht in hun Gasthaus.

‘s Middag was er nog tijd voor een lange wandeling. We liepen langs een Duitse kaaswinkel in de buurt van Warstein. ‘Holländische Herbstkäse’ stond er op een bordje bij een grote mand met stukken kaas. Meteen naar binnen. Wat is dat voor onzin, er bestaat helemaal geen Hollandse herfstkaas! De goede man schudde het hoofd en bleek heel veel van kaas te weten. Hij wist ook wel dat deze kaas met speciale zuursels uit de grote kaasfabriek kwam en speciaal voor de Duitse smaak was gemaakt. En ja, hij had ook échte boerenkaas.

Met een kilo van de één en een kilo van de ander toog ik naar de toog. En sneed twee stapels kaasblokjes. De Duitse kaas was het eerste op. Dat vonden de mannen lekker. En ze klokten er het volgende bier achteraan. Diep ontgoocheld door zoveel wansmaak verdronk ik mijn verdriet met speciaal voor mij als pilsner getapte biertjes. Het duurt even, maar dan heb je ook wel wat lekkers, net als bij echte kaas.

De volgende morgen echter, vroeg iemand uit het gezelschap me opeens of ik nog van die lekkere kaas had. En hij bedoelde de boerenkaas. Hij kon zich ondanks de biernevel beide kazen nog herinneren en wist opeens dat die ene veel lekkerder smaakte dan die zoete Duitse. Heerlijk dat gevoel. Al is de leugen nog zo snel, de Waarsteen achterhaalt haar wel!

Heb je Felix’ vorige column gelezen over zijn ervaringen met kruidenkaas, tijdens de Cum Laude keuring? Een veldslag vond hij het. Lees ‘m hier!